Lomic pousse la chansonnette

Oyé oyé nobles et gueux d'cte ker

Jm'en va vous fournir une chansonnette. J'ai paumé l'biniou choarian alors j'va vous la faire à capella.

Ouvrez bien vous écoutilles, pa'ce qu'j'étais chanteur de kan-ha-diskañ dans ma bro! Breizhoneg bro! Ya! J'suis breton moi!

L'vieux éructe et déglaire pour se mettre en bouche. Toussote et commence à taper du sabot pour donner le rythme. De plus en plus vite...

Ca s'nomme l'Ar c'hozh paotr yaouank kozh, ça veut dire Vieux garçon, pour les incultes qui kom'z pô breizhoneg ici.

Me zo chomet da goshaat ha n'on ket c'hoazh dimezet
Ha dre-se on gwelet fall gant an dimezelled

Me zo chomet da goshaat ha n'on ket c'hoazh dimezet
Ha dre-se on gwelet fall gant an dimezelled

Ar merc'hed a oa gwechall a glaske labourat
Kannañ gwenn ar rochedoù, ober stamm ha gwriad

Met ar re yaouank zo bremañ a zo o klask bezañ koant
Setu aze 'vit petra on chomet paotr yaouank

Dre ma 'z int bet pell er skol o teskiñ ar galleg
Kaozeal, lenn ha skrivañ evel avokaded

Met da labourat a greden n'o deus ket kalz a c'hoant
Setu aze 'vit petra on chomet paotr yaouank

Pa gemerfen ur vereuri, e kemerfen ur vatezh
Da c'horo, da ribotat, da gas ar saout er-maez

Kar ar wreg ne brizo ket lakaat he zreid er fank
Setu aze 'vit petra on chomet paotr yaouank

Pa vo pardonioù 'barzh ar vro, 'hay en noz da zañsal
Neuze 'vo klevet o c'hoarzhin hag he zreid o strakal

A-benn ma teuio d'ar gêr, an holl dud 'vo kousket
An tad a huñvreo start hag ar vamm 'vo nec'het

Neuze 'vo klevet Janig 'vale dousig d'he c'hambr
Setu aze 'vit petra on chomet paotr yaouank

Hag an deiz war-lerc'h 'chomo 'pad an deiz en he gwele
Gant ar boan ba'n he divhar pe an droug 'n he c'hostez

Rak keit ma oa-hi o tañsal he-deus tapet ul lamm
Setu aze 'vit petra on chomet paotr yaouank

Un dilhad eus ar c'haerañ 'renko c'hoazh da gaoued
Ur robenn brodet gant seiz hag un tok alaouret

An dra-se 'vez ket gwall-bell 'tegas ur mil da bemp kant
Setu aze 'vit petra on chomet paotr yaouuuuuuuuank

Il n'avait plus l'habitude de chanter du kan, et cela se ressentir dans sa chanson. A la fin de quelques vers, il oubliait des mots... enfin, on pourra dire que c'est la vieillure... La voix partit en cacahuète les deux derniers vers, pour détériorer totalement le dernier mot "yaouank" qui finit à dreuz, vers l'aigu.

Doué doué doué.... Ah! Ca f'sait bien long qu'j'n'avais pô chanté c'te chose. Hag! Ma bizh koazh! J'ai soif! Hep les gens sauriez pas où qu'y'a une fontaine? Benniguet, qu'j'ai soif!